Demirkan, Gülbin Çetinkale2024-11-072024-11-0720192148-127Xhttps://doi.org/10.24925/turjaf.v7i1.148-151.2339https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/354347https://hdl.handle.net/11480/12288Var olduğu günden beri doğa ile etkileşim halinde olan insanoğlu doğadan farklı amaçlar içinyararlanmaktadır. Eğlenmek, çeşitli aktivitelerde bulunmak, kendini iyi hissetmek için her zamandoğanın bir parçası olan yeşil alanlara ihtiyaç duyulmaktadır. Ancak insanlar; hızlı ve çarpıkşehirleşme, sanayileşme ve teknoloji gibi faaliyetler sebebiyle azalan yeşil alanlarla artan kapalımekanlarda yaşamlarını devam ettirmektedir. Kırsal alanlarda yaşayan insanların da artankaygıları, onları şehirlere çekmeye başlamış, kentler giderek yoğunlaşmış, birçok kentte ihtiyacıkarşılamak adına betonlar yükselmiş, yaşam kalitesi azalmış, doğa hiç bozulmayacakmış gibitahrip edilmiş ve bugün birçok konut yeşil alansız, bahçesi olmadan inşa edilmiştir. Yeşile özlemduyan, doğadan uzaklaşan günümüz insanında depresyon ve buna bağlı olarak gelişen psikolojikbozukluklar görülmeye başlanmıştır. Doğa ve doğal alanların insanlar üzerindeki olumlu etkileribirçok bilim insanı tarafından da tespit edilmiştir. Son yıllarda, insan sağlığı üzerinde yapısalçevrenin etkileri dikkat çekmiş ve “iyileştirici bahçe” kavramı ortaya çıkmıştır. İyileştiricibahçeler peyzaj mimarlığı çalışmalarında da yeni bir hareket etkisi oluşturmuştur. Bu çalışmada;iyileştirici bahçelerin çeşitli sağlık problemleri olan hastalar üzerindeki etkilerinden bahsedilerek,tasarım ilkelerine göre değerlendirmesi yapılmıştır.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessMimarlıkSağlık Politikaları ve HizmetleriÇevre ÇalışmalarıReview Article7114815110.24925/turjaf.v7i1.148-151.2339354347