Yazar "Erginal, Ahmet Evren" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 7 / 7
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Aeolian imprints of multiple Mediterranean invasions of the Black Sea during Pleistocene
    (Elsevier, 2022) Erginal, Ahmet Evren; Kiyak, Nafiye Gunec; Makaroglu, Ozlem; Bozcu, Mustafa; Ozturk, Muhammed Zeynel; Selim, Haluk Hamit; Nowacyzk, Norbert R.
    Climate changes determined the repeated connections between the Black Sea, Caspian Sea and Mediterranean Sea. The landlocked anoxic Black Sea basin was exposed to several transgressions throughout Quaternary by the Mediterranean Sea through the Straits of Istanbul (Bosphorus) and by the Caspian Sea through the Manych-Kerch spillway. Sedimentological records of these connections are limited mostly to the marine terrace deposits of Marine Isotope Stage (MIS) 5e while the pre-MIS 5e period remains uncertain due to a lack of robust facies and chronological data from deep-sea sedimentary sequences. Here we discuss the imprints of multiple Mediterranean transgressions during Middle Pleistocene in the Black Sea based on facies analysis and the optical age of coastal carbonate aeolianites. Contrary to today's hydro-climate of the Black Sea, the aeolianites bear witness to the transformation of the Black Sea into a warm inland sea during successive Mediterranean invasions. Prior to the onset of aeolian deposition, paleosols were formed on the Eocene-aged hardened sandy silts, suggesting strongly washed soil. This is evidenced by no calcium carbonate and a high Rb/Sr ratio, with quartz amounting to of 99.8%. According to our OSL ages, carbonates deposited on the shelf plain under higher temperature and increased evaporation conditions in MIS 15 and the later interglacial phases were transported to the coastal sand dunes during the transitional phases of MIS 15-14, MIS 13-12, MIS 11-10 and MIS 9-8. We suggest that the carbonate-rich and ooid-containing aeolianites were repeatedly formed in the multiple Mediterranean transgression stages, beginning with an increasingly severe dry phase following the Brunhes-Matuyama magnetic reversal.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Batı Ve Orta Toroslar’da Dolinlerin Dağılışı, Fiziksel Özellikleri ve Karstik Ayrışma Hızının Belirlenmesi
    (2018) Öztürk, Muhammed Zeynel; Erginal, Ahmet Evren; Şener, Mehmet; Şener, Mehmet Furkan; Varol, Baki Erdoğan
    Türkiye'nin en önemli karstik sistemini olusturan ve Anadolu'nun güney kesimi boyunca uzanan Toros Dagları üzerinde çok fazla sayıda dolin bulunmaktadır. Bu çalısmada Torosların merkezi kesimini olusturan Orta Toroslar üzerindeki dolin yogunluklarının ve dolinlerin temel morfometrik özelliklerinin alansal dagılısı açıklanmıstır. 1/25000 ölçekli topografya haritaları üzerinden gerçeklestirilen çalısmalara onbir farklı karstik plato üzerinde toplam 140 bin dolin tespit edilmistir. Tespit edilen dolinler 10 - 2870 metreleri arasında dagılıs göstermekle birlikte dolinlerin %50?si 1680 - 2050 metreleri arasında bulunur. Platolar üzerinde ortalama sıcaklıklar 5-10?C, yagıs degerleri 500-800 mm arasında degisir ve kütlelerin güney kesimleri kuzey kesimlerine göre daha fazla yagıs alır. Maksimum dolin yogunluk 187 dolin/km2 ile Akdag üzerinde görülürken, Anamas Dagı, Seyran Dagı, Geyik Dagları ve Taseli Platosu üzerinde yogunluk 100 dolin/km2?nin üstüne çıkar. Ancak yüksek yogunluktaki alanlar (40 dolin/km2'den fazla) arastırma alanının sadece %4?ünü meydana getirir. Buna göre arastırma alanının büyük bölümünde düsük yogunluk degerleri egemendir. Tespit edilen kütlelerin ana litolojik birimi neritik kireçtası olup her kütlenin %80?ninden fazlası neritik kireçtaslarından olusur. Ancak neritik kireçtaslarının kütle içerisindeki oranı ile aynı kütle içerisindeki dolin yogunlugu ve sayıları arasında bir korelasyon bulunmamaktadır. Çünkü neritik kireçtasları üzerindeki dolin gelisimi iklim, çatlak sistemlerinin yogunlugu, drenaj özellikleri ile egim kosulları tarafından kontrol edilmektedir. Kireçtasları tektonik aktivitelere baglı olarak yogun sekilde açılma çatlakları ile kaplıdır. Bu çatlak sistemlerinin dogrultusu dolin yönelimleri üzerinde etkili olarak Orta Torosların tamamı boyunca yönelimli karstın gelismesini saglamıstır. Bundan dolayı dolinler Torosların orografik uzanıma paralel bir sekilde uzanırlar. Orta egimli alanlar (15-25 derece) dolin gelisimi için uygun kosullar saglarken yüksek egimli alanlar (egim degeri 35 dereceden fazla) dolin gelisimini sınırlandırmıstır. Paleovadi sistemleri dolin gelisimine katkı saglarken, aktif drenajın yogunlasması dolin gelisimini engellemektedir. Paleovadiler, ayrıca daha genis alanlı ve karmasık biçimli dolinlerin gelismesini saglamaktadır. Elde edilen tüm sonuçlara göre Orta Toroslar?daki çözünme dolinlerinin alpin kusak içerisinde yogun sekilde açılma çatlakları ile kaplanmıs oldugu ve aktif yüzey drenajının olmadıgı neritik kireçtasları içerisinde orta egimli alanlarda gelistikleri belirlenmistir. 1620-1890 metreleri arasındaki 7 farklı noktada kurulan 17 TMEM istasyonu ölçüm sonuçlarına göre neritik kireçtaslarının yıllık ortalama erozyon miktarı 0.29 mm/yıl?dır.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Cement fabrics and optical luminescence ages of beachrock, North Cyprus: Implications for Holocene sea-level changes
    (PERGAMON-ELSEVIER SCIENCE LTD, 2016) Ozturk, Muhammed Zeynel; Erginal, Ahmet Evren; Kiyak, Nafiye Gunec; Ozturk, Tugba
    CaCO3-cemented beachrocks are widely found along the northern coast of Cyprus. In this study, we aim to discuss the cementation history of beachrocks at ten particular sites within the context of Holocene sea-level changes. Cement fabrics, petrographic and geochemical characteristics, and optically-stimulated luminescence ages of buried quartz grains were studied. The seaward-inclined (similar to 5-10 degrees) parallel-stratified beds are composed mostly of sandstone alternating with conglomerate. Ooids, benthic and planktic foraminifera, bioclasts of red algae, echinoid spines and gastropods make up a significant proportion of the cemented beds. With CaCO3 content ranging between 37% and 65%, poorly-sorted grains are bonded by four distinct cements: circumgranular micritic coatings, sparry calcite infillings, pore fills, and meniscus bridges. This consecutive nature of cementation is typical of a marine phreatic and meteoric vadose environment when the sea level was lower than present but had a tendency to increase during middle to late Holocene. OSL ages ranging from 5.4 ka to 0.38 ka indicate that the deposition and ensuing cementation of the quartz grains occurred during two main stages; younger beds dated between 2.3 ka and 0.38 ka and older beds from 2.3 ka to 5.4 ka. A period devoid of beachrock formation was attested between 3.5 ka and 2.3 ka. (C) 2015 Elsevier Ltd and INQUA. All rights reserved.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Electrical Resistivity Technique On The Investigation Of Subsurface Structure Of Fossil And Beach Dunes And Its Contributions To The Interpretation Of Paleo-Coastal Environment
    (TMMOB JEOLOJI MUHENDISLERI ODASI, 2015) Demirci, Alper; Ekinci, Yunus Levent; Erginal, Ahmet Evren; Ozturk, Muhammed Zeynel
    Based on the technological progress, the improvements of the software packages and multi-electrode measuring systems have enabled to perform the Electrical Resistivity Tomography (ERT) measurements more widely, faster and more reliable in various disciplines of earth sciences. Herein, some recent case study examples performed by ERT technique for uncommon-purposes such as investigation of coastal environs are presented. Imaging the lower parts of the beach and dune sands (or other covering units) of layered coastal deposits, which were cemented with calcium carbonate after the development by the control of wave, current and wind, and also the buried geological structures and fossil topographies covered by those beach and dune sands, shows significant contribution of ERT technique on the investigations of coastal geology and paleogeography. Thus some case studies, which have been performed in Black Sea (Sile, Karaburun, Kiyikoy) and Aegean Sea (Bozcaada Island) coasts, and their findings were presented here. The depositional characteristics, subsurface geometry and contact relations of those fossil coastal deposits cemented on different geological periods from Late Pleistocene to Late Holocene provide noteworthy contributions in understanding regarding sea level changes, paleo-wind and current dynamics. The derived-ERT images obtained from the field studies yielded key information about the depositional nature of the deeper parts of the studied layers.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Eolianite and coquinite as evidence of MIS 6 and 5, NW Black Sea coast, Turkey
    (Elsevier Sci Ltd, 2017) Erginal, Ahmet Evren; Kiyak, Nafiye Gunec; Selim, Hamit Haluk; Bozcu, Mustafa; Ozturk, Muhammed Zeynel; Ekinci, Yunus Levent; Demirci, Alper
    This paper discusses the implications of a lowstand carbonate eolianite and overlying transgressive sequence of coquinite at Sile on the Turkish Black Sea coast based on composition, depositional characteristics and optical age estimations. The cross-bedded eolianite is a mixed ooid quartz grainstone in composition, yielding a depositional age matching MIS 6. It formed at the backshore of the paleobeach with the supply of sediment the from the beach face and offering insights into the drift of mixed shallow marine carbonates and siliciclastics together with radial ooids by onshore winds from a subaerially exposed high- to low-energy ooid shoals and oolitic sand complexes which developed parallel to the shoreline on the shallow shelf margin. During this lowstand, a low-relief dune retaining a record of opposing paleowind directions than that of prevalent northeasterly winds of today appears to have been lithified to form dune rock (aeolinite) under drier conditions compared to the present. Coinciding with MIS 5e, shallow marine coquina beds resting unconformably on the eolianite indicate the occurrence of the Mediterranean transgression during the last interglacial, as confirmed by benthic foraminifera within the high-salinity tolerant coquina shells. (C) 2017 Elsevier B.V. All rights reserved.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Records of repeated drought stages during the Holocene, Lake Iznik (Turkey) with reference to beachrock
    (PERGAMON-ELSEVIER SCIENCE LTD, 2016) Ozturk, Muhammed Zeynel; Erginal, Ahmet Evren; Kiyak, Nafiye Gunec; Demirci, Alper; Ekinci, Yunus Levent; Curebal, Isa; Ozturk, Tugba
    The cement fabrics, subsurface nature and optically stimulated luminescence age of beachrocks along the shores of Lake Iznik in NW Turkey were studied within the context of Holocene lake level changes. With a maximum thickness of 1.5 m, the low-angle (average 5-10 degrees) beds are composed of coarse grains and small gravels and extend up to 5 m offshore at their most lakeward extremities. Cement textures on and around the poorly-rounded grains are made up of micrite envelopes and meniscus bridges as well as acicular aragonite rims. Geoelectrical resistivity sections taken from a representative location along the beach where the beds have maximum thickness showed that the sand-buried beds are followed up to about 24 m landward. Based on the OSL ages of 33 samples, the cemented beds occurred at four drier periods of the following: Pre- and Early Holocene (dated to 15-9 ka), Holocene Climatic Optimum (7.9-5.6 ka), Middle Holocene (4.9 ka-2.8 ka) and Late Holocene (2.0 ka-0.9 ka). (C) 2015 Elsevier Ltd and INQUA. All rights reserved.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    ŞİLE (İSTANBUL) EOLİNİTLERİNDEKİ ÇÖZÜNME BORULARININ KÖKENİ ÜZERİNE ÖN BULGULAR
    (2018) Öztürk, Muhammed Zeynel; Çakır, Çağlar; Avcıoğlu, Mustafa; Ertek, T.; Evren, Nabi; Erginal, Ahmet Evren
    Tropikal kıyılar ile Akdeniz kuşağı kıyılarındaki karbonat eolinitlerinde yaygın olarak gözlenensilindir ve konik şekilli dikey ayrışma borularının oluşumu halen tartışmalıdır. Bu tür nadirpaleo-kıyı karstı şekilleri, Türkiye kıyılarından ilk kez Şile (İstanbul) batısındaki Doğancılı kıyızonunda, 5 metre kalınlıktaki çapraz laminalı oolitik eolinit tabakaları içinde tespit edilmiştir.Bu çalışmanın temel amacı eolinit kütlesi içerisinde gelişmiş bu şekillerin fizikselözelliklerinin ve gelişim modelinin ortaya konulmasıdır. Eolinitin kuzey kesimindeki falezyüzeyi boyunca çok fazla sayıda ayrışma borusu gelişmiştir. Bu şekillerden bozulmamış olan45 tanesinden şerit metre yardımıyla derinlik, ve çap ölçümleri yapılmıştır. Ölçümlerine göre,çözünme borularının maksimum ağız çapı 60 cm ve derinliği 460 cm'dir. Bazı şekillerdederinlik, eolinitin örttüğü paleosol katmanı ile olan dokanağa kadar yaklaşır. Şekiller çapraztabakalı eolinit içerisinde gelişmiş olmakla birlikte dikey formları üzerinde çaprazlaminasyonun kontrolü yoktur. Boyutlardaki değişkenlik, şekillerin oluşum evrelerininfarklılığı ile ilgili olmalıdır. Birbirine yakın gelişmiş olan çözünme borularının birleşmesiylebileşik formlar oluşmuş, yan duvarların ortadan kalkması sonucu borular \"pinnacle\" denilenmünferit keskin kenarlı bloklara dönüşmüşlerdir. Denizel izotop dönemi (MIS) 6 sonu ile MIS5e başlarına tarihlendirilen eolinitler üzerinde gelişmiş bu şekiller, eoliyen kumlarınınoluşumu ve çimentolanmasının gerçekleştiği daha sıcak ve kurak koşulları izleyen nemlikoşullar altında gelişmiş olmalıdır. Borular içinde kalker kabuk gözlenmemesi, oluşumlarıesnasında kurak evrelerin yaşanmadığını açıklar. Sonuç olarak çözünme boruları organikmaddece zengin topraktan derine sızan CO2 ile asitliği artmış suların yol açtığı erime sonucufosil (örtülü) karst olarak gelişmiş olmalıdır. Çözünme yüzeyde bitki köklerinden vadozzondaki tercihi akış kanallarına aktarılarak makro gözenekler boyunca derine ilerlemiştir.