Yatay örgütlenmelerden bileşik denetime: Çağdaş örgütlerde işgücü denetimi
Küçük Resim Yok
Tarih
2014
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Günümüzde yönetim alanına büyük ölçüde egemen olan bir yoruma göre, yoğun rekabet koşullarında hızlı ve doğru karar alma zorunluluğu duyan firmaların, yönetim anlayışlarında hiyerarşi ve disipline dayanan geleneksel stratejiyi terk ederek özerklik, inisiyatif, iletişim ve çoğulculuğu ön plana çıkaran yatay örgütlenmelere yöneldiği hususunda güçlü bir mutabakat söz konusudur. Ancak bu yorum, sistematik olarak kuşkuyla karşılanması gereken bir düşünceye kapı aralar: Bu, yönetimin “denetleme” işlevinden, piyasa koşullarının zorlamasıyla da olsa, demokratik bir uzlaşma lehine feragat ettiği düşüncesidir. Bu çalışmada, yeni yönetim modelinin işyerindeki tahakküm ilişkilerini ortadan kaldırmadığını, geleneksel dönemden miras kalan stratejileri toptan imha ederek değil, geçmişin mirasını kendi kullanımı için seçip uyarlayarak ilerlediğini öne sürülmektedir. Böylece, bir bütün olarak ele alındığında denetim stratejilerinin düzensiz, karmaşık, iç içe geçmiş niteliği ve bu stratejileri işyerindeki tahakküm ilişkilerinden bağımsız olarak ele almanın olanaksızlığı vurgulanacaktır.
Today, according to the preeminent interpretation of the management field, there is a consensus that firms, whom need to be fast and correctly decide under the circumstances of intensified competition, leave the conventional strategy that is based on hierarchy and discipline, and they go towards horizontal organizations that give priority to autonomy, initiative, communication, and pluralism. Yet, this interpretation gives way to a notion, which must be systematically suspected: It is supposed that management renounces its “control” function, though with the compulsion of the conditions in the market, in favor of democratic compromise. This study claims that the new management model does not abolish the power relations, and it does not destroy inheritance of the conventional period’s strategies, but it chooses and adopts the inheritance of the past for its own use. Thus, it will be emphasized that it is impossible to consider the control strategies with their unordinary, complicated, intertwined features as strategies independent from the power relations in the work place.
Today, according to the preeminent interpretation of the management field, there is a consensus that firms, whom need to be fast and correctly decide under the circumstances of intensified competition, leave the conventional strategy that is based on hierarchy and discipline, and they go towards horizontal organizations that give priority to autonomy, initiative, communication, and pluralism. Yet, this interpretation gives way to a notion, which must be systematically suspected: It is supposed that management renounces its “control” function, though with the compulsion of the conditions in the market, in favor of democratic compromise. This study claims that the new management model does not abolish the power relations, and it does not destroy inheritance of the conventional period’s strategies, but it chooses and adopts the inheritance of the past for its own use. Thus, it will be emphasized that it is impossible to consider the control strategies with their unordinary, complicated, intertwined features as strategies independent from the power relations in the work place.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
İktisat, İşletme
Kaynak
Çalışma ve Toplum
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
0
Sayı
43
