TÜRKİYE’DE 1924-2017 ARASI DİL VE EDEBİYAT DERSİ ÖĞRETİM PROGRAMLARINA BAKIŞ

Basit Öğe Kaydı
dc.contributor.authorÇelik, Tuğba
dc.date.accessioned2024-11-07T13:20:09Z
dc.date.available2024-11-07T13:20:09Z
dc.date.issued2018
dc.departmentNiğde Ömer Halisdemir Üniversitesi
dc.description.abstractTürkiye Cumhuriyetinin kurulmasıyla birlikte Maarif Vekâletiyoluyla okullarda okutulacak dersler için öğretim programlarıtasarlanmaya başlanmıştır. Ortaöğretimde önce Türkçe sonra Türkedebiyatı, Türk dili ve edebiyatı gibi adlarla okutulan dil ve edebiyatdersleri için çok sayıda öğretim programı geliştirilmiştir. Ülkemizde1924’ten bu yana ortaöğretim için biçimlendirilen dil ve edebiyatderslerinin gerek kültürel değer öğretimi hedefleri taşıması gerekse biredebiyat tarihi öğretimi ve bir dil eğitimi süreci olarak görülmesinedeniyle bu dersler her zaman yoğun bir öğretim programı eksenindetasarlanmıştır. Bu nedenlerle, dil ve edebiyat dersi öğretim programlarıçoğu zaman tartışmaya açık hale gelmiştir. Bu çalışmada 1924’ten2017’ye dek ortaöğretim düzeyinde Türkiye’de yürürlüğe girmiş dil veedebiyat dersleri öğretim programları, amaç ve içerikleri bakımından elealınmıştır. Nitel araştırma desenlerinden içerik çözümleme yöntemininkullanıldığı bu çalışmada 1924, 1927, 1928, 1929, 1934, 1950, 1957,1976, 1992, 1995, 2005, 2015 ve 2017 tarihli dil ve edebiyat öğretimiprogramlarının metinleri içerik çözümlemesi ile incelenmiştir.İncelemelerin sonunda Türkiye’de dil ve edebiyat öğretiminin ağırlıklıolarak kültürel modelle biçimlendirildiği, sanat ve dil eğitiminin ikinciplanda bırakıldığı görülmüştür. 2005’le birlikte geçilen yapılandırıcıyaklaşımın kültürel modelin yarattığı etki nedeniyle bütünüylegerçekleştirilemediği gözlenmiştir. 2017 öğretim programında kültürelmodelin halen ağırlıkta olduğu ancak dilsel modele de ağırlık verilmekistendiği görülmektedir.Bunun yanı sıra dilsel modelin nasıluygulanacağına ilişkin yeterli yönlendirmelerin bu öğretim programındayer almadığı görülmektedir. Bireysel modelin Türkiye’de henüz hiçkullanılmadığı anlaşılmaktadır. Oysa bireysel modelde, öğrencinin kendi beğenisine göre bir okuma alışkanlığı edinmesi söz konusudur. Her üstsınıfta edindiği birikimle ve zamanla geliştirdiği bu alışkanlık onuneleştirel okur düzeyine ulaşmasını sağlayabilecektir. Türkiye’de bundansonra gerçekleştirilecek dil ve edebiyat dersi öğretim programlarındabireysel modelin de yer alması önerilmektedir.
dc.identifier.endpage274
dc.identifier.issn1308-2140
dc.identifier.issue4
dc.identifier.startpage245
dc.identifier.trdizinid303972
dc.identifier.urihttps://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/303972
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11480/13662
dc.identifier.volume13
dc.indekslendigikaynakTR-Dizin
dc.language.isotr
dc.relation.ispartofTurkish Studies (Elektronik)
dc.relation.publicationcategoryMakale - Ulusal Hakemli Dergi - Kurum Öğretim Elemanı
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccess
dc.snmzKA_20241107
dc.subjectTarih
dc.subjectEğitim
dc.subjectEğitim Araştırmaları
dc.subjectEdebiyat
dc.subjectDil ve Dil Bilim
dc.titleTÜRKİYE’DE 1924-2017 ARASI DİL VE EDEBİYAT DERSİ ÖĞRETİM PROGRAMLARINA BAKIŞ
dc.typeArticle

Dosyalar

Koleksiyon

TR-Dizin İndeksli Yayınlar Koleksiyonu