MERKEZ-ÇEVRE İLİŞKİSİ BAĞLAMINDA AHLAT AĞACI FİLMİ ÜZERİNE DÜŞÜNCELER
Küçük Resim Yok
Tarih
2018
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu makale, Nuri Bilge Ceylan’ın yönetmenliğini yaptığı Ahlat Ağacı(2018) filmi üzerine bir analiz denemesidir. Film, olay örgüsünden ziyadetoplumsal ilişkilere dair yoğun bir durum betimlemesine dayanmaktadır.Analizde, Şerif Mardin’in Edward Shils’ten ödünç aldığı ve Türkiye’yeuyarladığı merkez-çevre ilişkisi modeli temel alınmaktadır. Mardin, bumodel çerçevesinde, Türkiye’nin toplumsal gerçekliğini tarihsel birperspektifle ele almıştır. Filmde, Türkiye’nin kültürel formasyonuylailgili, merkez ve taşra ikiliğine dair birtakım göndermeler yer almaktadır.Türkiye’nin gündelik hayatıyla ilgili önemli bazı kültürel kalıplar, birtaşra kenti örneğinde yoğun bir şekilde filmde temsil edilmektedir.Ayrıca, merkez-çevre geriliminin farklı düzeylerine karşılık gelen figürlereve uzun diyaloglara filmde yer verilmiştir. Bu açıdan sosyal bilimcilerintoplum ve kültür analizleri için önemli veriler sunabilmektedir. Makale,taşranın kültürel sınırlarına odaklanmanın yanında Türkiye’ninbugünkü toplumsal ve kültürel ruhuyla ilgili bazı çıkarımları daiçermektedir. Bu vesileyle merkez-çevre ilişki modelinin sınırlılıkları veimkânları da tartışılmaktadır. Genel olarak çalışmada, iki kültürel dünyaarasındaki güç ilişkileri, gerilimler, akışkanlıklar ve melezlikler ele alınıpyorumlanmakta ve bu iki dünyanın “ahlaki ilkeleri” tartışılmaktadır. Kezafilmde kullanılan bazı metaforlar (“ağaç” ve “kuyu”) da bu kapsamdayorumlanmaktadır. Merkez-çevre arasındaki sınırların bazı açılardanbelirgin bazı açılardan da belirsiz ya da muğlak kaldığı görülmektedir. Budurum, ahlat ağacı metaforunda bir Türkiye fotoğrafı ortayakoymaktadır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Film, Radyo, Televizyon, Kültürel Çalışmalar
Kaynak
Turkish Studies (Elektronik)
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
13
Sayı
23
