Dîvan şiirinde anomilerin temsiline dair bir örnek: Dâstân-ı giriftârî-i zenbâre be dâm-ı mekkâre

Küçük Resim Yok

Tarih

2010

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/openAccess

Özet

Edebî eserler yazıldıkları dönemin sosyal hayatına dair izler taşırlar. Bugüne kadar yapılan çalışmalar klasik şiirimizin hep hayal dünyasına dikkat çekmiş, toplumun zihninden süzülen şiirin mevcut realiteyi yansıtan kısmını ise ihmal etmiştir. Sosyal hayat ile divan şiiri arasındaki paralellik son zamanlarda araştırmalara konu olmakla birlikte, tüm sorunlarının bire bir kapsanması, sosyal hayatin karmaşık doğasından dolayı ihmal edilmiştir. Özellikle anomi olarak karşımıza çıkan olgular daha çok Antropoloji çalışmaları içerisinde ele alınmış, edebî çalışmalar bu konuyu tamamı ile göz ardı etmiştir. Bu makalede XVII. yy.da Üsküdar’da yaşayan bir gencin cinsel istismarı anlatılmakta ve Nev’izade Atayi’nin şiir marifetiyle bu sıra dışı toplumsal hadiseyi nasıl belgelendirdiği incelenmektedir. Böylece, şiirin, özellikle de mesnevi tarzının adeta toplumun birebir aynası olduğunu bir kez daha tevsik etmiş olduk.
Literary works bear certain social footprints from the times they have been written. Hitherto studies have called our attention to the imagination of classical poem while that part of the poems filtered from the social perception that reflects the actual reality is neglected. Although the parallelism between the social life and the Divan Poem has been subject to some researches lately, one-to-one coverage of all matters is still neglected due to the complicated nature of the social life. Especially, the facts defined as anomy have always been studied within the social Anthropology and the study of literary works has neglected these matters.

Açıklama

Anahtar Kelimeler

Antropoloji

Kaynak

Türklük Bilimi Araştırmaları

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

0

Sayı

28

Künye