ÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ

dc.contributor.authorBaysal, Sıddık
dc.date.accessioned2024-11-07T13:16:54Z
dc.date.available2024-11-07T13:16:54Z
dc.date.issued2018
dc.departmentNiğde Ömer Halisdemir Üniversitesi
dc.description.abstractBu çalışma tefsir ilmi ile üsl?bu’l-Kur’an arasındaki ilişkiyi araştırmaktadır. Bu ilişki, Kur’an’ın beyan vasfının tabii ve zaruri bir sonucudur. Çünkü Allah Kur’an’ı, ihtiva ettiği mana ve maksatların muhatapları tarafından anlaşılması ve hayata geçirilmesi için indirmiştir. Bu itibarla muhataplarının yeteneklerini ve birikimlerini dikkate almıştır. Zira ne tek başına belagat ilimlerinin sözlü/yazılı bir kelam/metin hakkındaki kuramsal açıklamaları ne de betimleyici ve değerlendirici nakiller, o metnin muhatapları tarafından gerektiği gibi anlaşılmasını sağlayamaz. Sağlıklı bir iletişim için dil ve belagat kadar fesâhat da gereklidir. Fesâhat, mütekellim ile muhatabın müşterek bir sosyal, kültürel, zihinsel ve duygusal zeminde buluşmasını gerektirmektedir. Mütekellimin kastı muhatabının zihninde ancak fasih olması, yani kullandığı dilin açık ve anlaşılır olması halinde karşılık bulabilir. Bu koşul, Kur’an için de geçerlidir. Bu nedenle Allah, hitabını belagat ve fesâhat kaideleri çerçevesinde indirmiştir. Böylece hem onun içerdiği edeb? incelikler dolayısıyla bir i‘c?z vesilesi olmasını sağlamış hem de beyan olma işlevini yerine getirerek taşıdığı manaları muhatabının zihnine yaklaştırmış; muhatapla metin arasındaki mesafeyi mümkün olduğunca daraltmıştır. Kur’an bunu, belagat ve fesâhat özellikleri ile yapmıştır. Kur’an’ın beyan olması, onun nüzul dönemi Araplarının dil ve belagat konusundaki örfüne ve fesâhat anlayışlarına uygunluğu ile alakalıdır. İşte bu hikmet nedeniyle tefsir ilmi de Kur’an lafızları ve ibarelerinin anlamları ve delaletlerini tespit etmek veya çıkarsamak ve ulaştığı anlamların doğruluğunu indiği ortamın sosyal ve kültürel koşullarında denetlemek için o anlamları çevreleyen üsl?ba, aynı zamanda Kur’an’ın üsl?bu olması itibarıyla başvurmuştur. Zira Kur’an lafızlarının hangi sözdiziminde, hangi zihinsel bağıntıda ve tarihsel bağlamda, kısca hangi üsl?pta, hangi manaya delalet ettiğini belirleyebilmek için üsl?bu’l-Kur’an’ı bilmek gerekmektedir.
dc.identifier.doi10.28949/bilimname.393280
dc.identifier.endpage432
dc.identifier.issn1304-1878
dc.identifier.issn2148-5860
dc.identifier.issue35
dc.identifier.startpage397
dc.identifier.trdizinid306518
dc.identifier.urihttps://doi.org/10.28949/bilimname.393280
dc.identifier.urihttps://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/306518
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/11480/12654
dc.identifier.volume0
dc.indekslendigikaynakTR-Dizin
dc.language.isotr
dc.relation.ispartofBilimname
dc.relation.publicationcategoryMakale - Ulusal Hakemli Dergi - Kurum Öğretim Elemanı
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccess
dc.snmzKA_20241107
dc.subjectDin Bilimi
dc.subjectBeşeri Bilimler
dc.subjectDil ve Dil Bilim
dc.titleÜSLÛBU’L-KUR’ÂN’IN TEFSİR İLMİ İLE İLİŞKİSİ
dc.typeArticle

Dosyalar